بررسی رابطه بین شیوه های فرزندپروری، سبک های دلبستگی و میزان استفاده از بازی های رایانه ای در بروز اختلالات رفتاری دانش آموزان

مقدمه و هدف: مطالعات نشان می دهد که شیوع اختلالات رفتاری در دانش آموزان ابتدایی بالا می باشد که می تواند زمینه ساز عوارض و مشکلات بسیاری برای آنان و خانواده هایشان شود. پژوهش حاضر بمنظور بررسی سهم هریک از متغیرهای، شیوه های فرزندپروری، سبک های دلبستگی و میزان استفاده از بازی های رایانه ای در بروز اختلالات رفتاری درنظرگرفته شده است. روش: پژوهش حاضر با استفاده از روش همبستگی تعداد 330 نفر از والدین و آموزگاران کودکان مقطع ابتدایی (دوره اول و دوره دوم ابتدایی)، 6 تا 12 ساله در 4 مدرسه (دولتی و غیردولتی)، در غرب تهران (منطقه 5 آموزش و پرورش) با روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده و از پرسشنامه های: شیوه های فرزندپروری بامریند، سبک های دلبستگی هازن و شیور، اختلالات رفتاری راتر (فرم معلم و فرم والدین)، جمعیت شناختی محقق ساخته (جهت ارزیابی بازی های رایانه ای) و اطلاعات دموگرافی برای این گروه استفاده شده است. برای تایید و رد فرضیه های پژوهشی از آزمون های z، t وf برای معناداری همبستگی و رگرسیون و همچنین آزمون t برای اختلاف بین گروه ها استفاده شده است. نتیجه و بحث کلی: با توجه به مبانی نظری و پیشینه مطالعاتی، نتایج حاصل از اجرای این پژوهش قابل تامل است: سبک های دلبستگی توانایی پیش بینی دقیق تری در بروز اختلالات رفتاری کودکان را نسبت به دو متغیر مورد نظر این پژوهش (شیوه های فرزندپروری و میزان استفاده از بازی های رایانه ای) دارد. دانش آموزان دوره دوم ابتدایی زمان بیشتری را برای بازی های رایانه ای صرف می کنند. بین اختلالات رفتاری، فقط شاخص ضداجتماعی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی بیشتر از دوره اول است.